Voor wie maak je de foto ? Voor een (vak)jury?

Voor wie maak je de foto?
Is dat voor jezelf, een familielid, de fotoclub, werk, fotowedstrijd, (vak)jury ?
En wie zit er in de vakjury ? Die personen bepalen tenslotte hoe jouw fotowerk wordt beoordeeld.

Die bepalen de Norm waaraan de foto’s moeten voldoen.
Hoe kom je te weten wat die norm in feite is. In eerste instantie door na te gaan waardoor normen worden bepaald. Dat gebeurt door onze cultuur, historie, verleden.
Als onze cultuur -en onze beeldtaal-, veel overeenkomt met die van de jury, als we een gemeenschappelijk cultureel verleden hebben, maken we een grotere kans dat onze foto’s dezelfde taal spreken en op adequate wijze worden beoordeeld, hetzij ten goede, hetzij ..

Kortom ons gemeenschappelijk cultureel erfgoed is bepalend. Dat wat we (on)bewust hebben opgenomen in onze beeldende geest.

Als we fotograferen kunnen we het beste Leeg zijn. Klaar om iets te Zien. We nemen iets (on)bewust waar en fotograferen direct wat we zien. We fotograferen met ons gevoel. Later zal dan wel blijken uit welk gedeelte van het cultureel erfgoed we hebben geput.

Slagen we erin een significant, markant beeld te maken, refererend aan algemeen bekende waarden, dan spreken we van een Icoon, een Archetype, een algemeen erkend Universeel cultuurbepalend beeld.
Zo’n foto zal het bij een jury, die veel foto’s zien, erg goed doen. Vooral als we het bekende beeld op een net wat andere manier weten uit te beelden.

Om een fotografisch beeld aantrekkelijk te maken voor de beschouwer kunnen we het beste de algemeen aanvaarde regels van de compositieleer volgen, die worden door iedereen verstaan, omdat ook die behoren tot ons algemeen erkend cultureel erfgoed, sedert de Griekse beschaving zal ik maar zeggen.

Hoofdinstrumenten van de compositie zijn: kader, horizon en lijn(en).

Samenvattend:
zuig jezelf vol cultuur,
bekwaam jezelf in de compositorische instrumenten,
maak de foto leeg, onbevangen, zie,
maak de foto voor jezelf.

(samenvatting lezing Martin van Thiel)